نقش آموزش و پرورش و رویکردهای رایج آن در توسعۀ جوامع

آموزش، ابزار و بستر تربیت است و محصول نهاییِ آموزش منجر به تربیت می شود. مانند رابطۀ تدریس و یادگیری، که یادگیری محصول تدریس است و در صورت رعایت اصول، فنون و هنر معلم؛ به یادگیریِ مخاطب منجر می شود. در همین راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش آموزش و پرورش و رویکردهای رایج در آن جهت توسعۀ جوامع انجام شده است. این پژوهش به لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی است و با اتکا به مطالعات اسنادی و کتابخانه ای جمع آوری شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که امروزه دو واژۀ آموزش و پرورش از یکدیگر جدا نیستند و در یک مفهوم واحد به نام تربیت بکار برده می شوند. در این صورت آموزش در بطن پرورش قرار دارد و پرورش بدون آموزش میسر نیست. آموزش و پرورش در مفهوم تربیت باعث می شود که تمامی لایه های زندگی فردی و اجتماعی و تمامی ابعاد شخصیت فرد مورد توجه قرار گیرد. اما رویکردهای رایج در آن شامل رویکرد آموزش معلم_محور، آموزش شاگرد_محور، اجتماعی آموزش و راهیابانه می باشد.