تدوین بسته توانمند سازی ذی نفعان توسعه پایدار روستایی با تاکید بر ایران

سرمایه اجتماعی یکی از ارکان اصلی در توسعه پایدار محلی و توانمندسازی اجتماعی محسوب می شود. نظام برنامه ریزی و به ویژه برنامه ریزی روستایی در ایران پس از گذشت حدود هفت دهه از شکل گیری نظام برنامه ریزی در کشور همچنان با چالش های متعددی مواجه است. یکی از این چالشها کم توجهی به نقش و تاثیر بازیگران - ذی نفعان - و پذیرش رسمی آن در فرایند برنامه ریزی است. هنوز بازیگران برنامه ریزی توسعه روستایی دقیقا شناسایی نشده و نقش و اهمیت هریک مشخص نشده است و سازوکار منسجم، مدون و باثباتی برای نقش آفرینی بازیگران و پاسخ گویی آنان در این زمینه وجود ندارد. جامعه ای می تواند توسعه یابد که همه ی افراد آن ظرفیت توسعه پذیری را داشته باشند. لذا تدوین بسته توانمند سازی توسعه پایدار روستائی با تاکید بر تئوری ذی نفعان که منجر به مشارکت کلیه ذینفعان، اثرات اجتماعی، اقتصادی وزیست محیطی توسعه پایدار و مبتنی بر اصول علمی و اخلاقی است ضروری می باشد. این مطالعه که به روش مروری و با استفاده از منابع مکتوب اینترنتی تدوین شده می کوشد به این مسئله پاسخ گوید که چگونه می توان نسبت به تدوین بسته توانمند سازی سازی ذی نفعان توسعه پایدار روستایی در کشور اقدام نمود.