آموزش؛ پیش‌بایست تربیت مدنی و توسعه سیاسی

انسان در بستر آموزش و کسب تجربه، قابلیت‌های درونی خود را بارور می‌سازد و این قابلیت‌های بروزیافته، نابرابری، استبداد و انحصار را پس می‌زند. نظام آموزشی به عنوان نهادی اجتماعی، مناسب‌ترین ابزار برای توسعه سیاسی و تربیت مدنی به شمار می‌آید. از یک سو مردم تنها با وجود آزادی‌های دموکراتیک است که می‌توانند در تصمیم‌گیری‌های اجتماعی شرکت کنند و به نیروی تغییر بدل شوند و در جامعه تاثیرگذار باشند. اینجاست که رابطه آموزش و پرورش و توسعه سیاسی بیشتر نمود پیدا می‌کند. از سوی دیگر، تربیت مدنی مورد توجه روزافزون سیاست‌گذاران نظام‌های ‌آموزشی قرار گرفته است. هدف اصلی تربیت مدنی، افزایش دانش و آگاهی‌های افراد، ایجاد علاقه و اعتقاد به ارزش‌های مشارکت سیاسی، همکاری، مسئولیت‌پذیری و توانایی برقراری گفتگو و... می‌باشد. در این مقاله با استفاده از مطالعه‌های کتابخانه‌ای و جستجو در منابع مرتبط ابتدا به مفهوم آموزش و نظام آموزشی پرداخته خواهد شد. سپس مفاهیم تربیت مدنی و توسعه سیاسی بررسی خواهد گردید و در پایان مبحث نقش آموزش در توسعه سیاسی و تربیت مدنی مطرح می‌شود.