دانشگاه نسل سوم و برنامه درسی وارونه

 با تغییر در ساختار برنامه های آموزشی است که ذهنیت( mindset) دانشجو و دانش آموخته تغییر می کنند ؛ باید فهم او از هدف تحصیل و اخذ مدرک بعنوان مزیت در یافتن شغل آن هم از نوع دولتی، به تحصیل بعنوان مزیت در حل خلاق مسایل حوزه تخصصی تغییر یابد که به تبع ان درآمد در فرآیند خلق ثروت نیز حاصل می شود. این تغییر در ذهنیت، بدون تغییر در ساختار و منطق (rationale) آموزش دانشگاهی و بویژه برنامه های درسی اتفاق نمی افتد. به دیگر سخن اقدامات اصلاحی از نوع “برشی/ جزیی” که با تکنیک “وصله کردن” برشی یا جزیی به پیکره موجود برنامه های آموزشی(درسی) فعلی اتفاق افتد، چاره ساز نبوده و نیست (حتی افزودن درس کارافرینی، درس اقتصاد، وارد کردن سازوکار بخش ارتباط با صنعت ) چون از این جنس است چنان که شواهد نشان می دهد کارساز نبوده و مسائلی مانند بیکاری دانش آموختگان کماکان و به سختی گریبان اقتصاد کشور را می فشارد. با تغییرات ساختاری، تغییر در نُرم یا فرهنگ دانشگاهی هدف گیری می شود. یعنی بستر و بافتی که دانش آموخته دانشگاه با درک آن یا تنفس در آن به پشتوانه “تجربه زیسته” و نه توصیه در دانشگاه می آموزد که کارکرد و نقش مورد انتظار از او مساله شناسی، حل مساله یا آنچه من برخورداری از “خرد تکنولوژیک” نامیده است