آموزش و سلامت زیستی و روانی فراگیران در هزاره سوم

به طور کلی، همواره چهار هدف اساسی برای تعلیم و تربیت اثر بخش فراگیران مورد توجه می باشد، خود شناسی و خود مراقبتی، ارنباط موثر و متقابل با دیگران، مسوولیت پذیری و پذیرش تعهدات گروهی و اجتماعی و احراز مهارت ها و کفایت های حرفه ای. بدون تردید ، شایسته و بایسته آن است که در طراحی برنامه های آموزشی و تالیف کتاب های درسی ، اتخاذ شیوه های مطلوب روان شناسی آموزشی، همه اهداف اساسی ، با هوشمندی و بلند نگری ، به گونه ای مناسب ، مستقیم و غیر مستقیم مورد توجه ویژه قرار گیرد. در این مهم ، عنایت خاص به سلامت زیستی و روانی فراگیران در سنین مختلف از بیشترین اهمیت بر خوردار است. آموزش مستمر مراقبت های بهداشتی و پیشگیری از آسیب های زیستی به ویژه در شرایط بحران و شیوع آفت های بیماری زا، همچون ویروس کرونا فوق العاده مهم و حیاتی می باشد. اما، آنچه که در هزاره سوم و گرایش تحمیلی به سبک زندگی کرونایی و بالطبع ،حاکمیت روز افزون فضا های مجازی و طراحی و برگزاری دروه های آموزشی الکترونیکی و جلسات وبیناری، بسیار حایز اهمیت می باشد، توجه به سلامت روانی ، رشد مطلوب عاطفی ، نشاط معنوی و کارکرد های پویای شناختی فراگیران است. استفاده فزاینده از فضا های مجازی و دستگاه های صوتی و تصویری الکترونیکی ، می تواند حوزه شناختی فراگیران ، بخصوص نوآموزان و نوجوانان را به طور قابل ملاحظه ای متاثر نماید و ارمغانی غیر از پریشانی روانی ، کوفتگی ذهنی ، کلافگی فکری ، تنیدگی روانی ، اضطراب فراگیر ، بی قراری ، بی اشتهایی تحصیلی و بعضا صرع تصویری و برخی رفتار های تهاجمی به همراه نداشته باشد . لذا، در هزاره سوم ، با گسترش روز افزون ارتباطات مجازی و کاهش تعا ملات خوشایند عاطفی ، کم حوصلگی ارتباطی ، دلمردگی و بی قراری، افزایش فراوانی اضطراب و افسردگی و پدبدآیی نگرش های بازدارنده و فقر انگیزشی ، کاهش احساس تلاشمداری، ،مخصوصا در نوجوانان و جوانان، ارتقای بهداشت روانی، تقویت نشاط معنوی و پیوند های عاطفی ، تعاملات خوشایند خانوادگی و ارتباطات حضوری بین فردی و گروهی فراگیران با مدیریت و حمایت مستمر اولیا و مربیان فهیم و روان شناسان و مشاوران بصیر امری است بس سترگ و مه