مروری بر روش های اصلاح سطح مواد پلیمری جهت کاربردهای پزشکی بازساختی

به رغم خواص فیزیکی، مکانیکی و فرآیندپذیری مناسب بسیاری از پلیمرهای زیستی، این مواد دارای ضعف هایی همچون آب گریزی و عدم چسبندگی سلولی مناسب هستند. مهندسی خواص سطحی داربست های پلیمری از جمله مورفولوژی، زبری و همچنین ترکیب فیزیکی-شیمیایی، جهت دست یابی به برهم‌کنش مطلوب بین پلیمر و عامل بیولوژیکی ضروری است. یک عملیات سطحی مناسب می تواند مورفولوژی سطحی پلیمر را تغییر داده و ساختارها و نقاطی مناسب را برای پروتئین های خاص غشای سلول بوجود آورد، در نتیجه چسبندگی سلول به سطح مهندسی شده بهبود می یابد. عملیات لیزر، کاشت یونی، عملیات پلاسما، گِرَفت نانوذرات و اصلاح سطحی با پپتیدها از جمله روش های مهندسی و اصلاح سطح داربست های زیستی پلیمری است که در این مقاله مروری بررسی می شوند.