مروری بر کاربردهای پپتید گلیسیدیل-هیستیدیل-لیزین در مهندسی پزشکی

توالی های پپتیدی در بیشتر فرآیندهای فیزیولوژیکی بدن شامل، فاکتورهای رشد، عوامل انتقال دهنده عصبی، هورمون ها و آنتی بیوتیک ها نقشی کلیدی دارند. این ماده در زمینه های زیست شناسی سلولی، ایمنی شناسی، مغز و اعصاب، داروسازی و مواد آرایشی حائز اهمیت است. یکی از این پپتیدها توالی گلیسیدیل-هیستیدیل-لیزین است که در پلاسما، بزاق دهان و ادرار وجود داشته و میزان آن با افزایش سن کاهش می یابد. این ماده شگفت انگیز باعث تهییج و تسهیل سنتز کلاژن، گلیکوزآمینوگلیکان، درماتان سولفات و کندرویتین سولفات توسط سلول ها می شود. این ماده همچنین فعالیت متالوپروتئینازها و بازدارنده های آنها را تعدیل می کند. این کوچک مولکول سلول های ایمنی و‌اندوتلیال را به مکان زخم فراخوانی کرده و فرآیند ترمیم زخم را سرعت می بخشد. آزمایشات درون تنی در موش، موش صحرایی، و خوکچه هندی اثر این ماده در تسهیل فرآیند ترمیم زخم را به‌خوبی تایید کرده اند. در این پژوهش گوشه‌ای از قابلیت های شگفت انگیز گلیسیدیل-هیستیدیل-لیزین با تمرکز بر ترمیم زخم ارایه شده است.