تاثیر نانولوله کربنی در افزایش انتقال حرارت بیوسرامیک هیدروکسی آپاتیت: مقایسه هدایت حرارتی در آب و مایع شبیه ساز بدن

هیدروکسی آپاتیت یکی از بیوسرامیک های زیست سازگار و عایق است، در حالی که نانولوله کربنی از قابلیت هدایت حرارتی بالایی برخوردار است. این مطالعه با هدف مقایسه هدایت حرارتی کامپوزیت هیدروکسی آپاتیت-نانولوله کربنی در دو سیال آب و مایع شبیه ساز بدن جهت دستیابی همزمان به زیست سازگاری و هدایت حرارتی برای پوشش دهی ایمپلنت دندانی انجام شد. در این مطالعه، ابتدا هیدروکسی آپاتیت سنتز شد و سپس، نانولوله کربنی آماده شده به نانوسیال هیدروکسی آپاتیت (0.2 تا 1.0 درصد حجمی) اضافه شد (به نسبت مساوی) و نانوسیال ترکیبی آماده شد. اندازه گیری هدایت حرارتی برای دو سیال آب و مایع شبیه ساز بدن در دامنه دمایی 20 تا 50 درجه سانتی گراد انجام شد. نتایج به دست آمده نشان داد که درصد افزایش هدایت حرارتی برای آب 20% و برای مایع شبیه ساز بدن 32%، برای نمونه حاوی 1.0 درصد حجمی کامپوزیت در دمای 50 درجه سانتی گراد، است.