وقف علمی و استفاده از منابع وقف برای کاهش اثرات مخاطرات انسانی

سنّت نیکوی وقف، یکی از مصداق ‌های آشکار نیکوکاری و غیرخواهی است که انسان، با بهره ‌گیری از آموزه ‌های پیامبران، از دیرباز آن را بنیان نهاده و در صحنه حیات اجتماعی، به ودیعت گذاشته است، در وقف، دو بُعد خود دوستی و نوع دوستی انسان، به منصه ظهور می رسد. با عضویت انسان در وقف خود دوستی، راهی پیش روی او قرار می گیرد، که در آن، نام انسان و مالکیت اموال و دارایی ‌های او، تا ابد تضمین می ‌شود، و در وقف نوع دوستی، هدف غیرخواهی و مردم گرایی است. در این بُعد، بهترین روابط انسانی حاکم می شود و دیوارهای تنگ فردپرستی و بی ‌تفاوتی در خصوص زندگی دیگران فرو می ‌ریزد.مخاطرات به عنوان تهدیدی برای جوامع بشری محسوب می شود که ابعاد مختلف زندگی انسان از جمله بعد سیاسی،اقتصادی،اجتماعی،فرهنگی و زیستی را تحت تاثیر قرار می دهد و سبب میشود زندگی و آینده انسان دستخوش تغییراتی ناموزون شود و گاها اثرات آن تا چندین سال و گاها غیر قابل بازگشت می شود.در این پژوهش سعی شده است که با جهت گیری موقوفات در راستای علمی و کارآمد بودن آن به گونه ای تبیین شود که با آگاهی دادن به واقفان و برنامه ریزی های صحیح و علمی و هدف دار کردن موقوفات به کاهش اثرات و بلایای طبیعی و مخاطرات انسانی یا طبیعی یی که انسان عمدا یا سهوا با آن دست به گریبان می شود را به کمترین میزان برساند چرا که علم و دانش مخاطرات بر این پایه است که از هر عامل یا وسیله ای که سبب صدمه زدن به انسان می شود را از بین برد یا صدمات وارده را به حداقل رساند.حال ممکن است این مخاطره طبیعی باشد ماندد سیل و زلزله و خشکسالی یا مخاطره انسانی باشد مانند طلاق،اعتیاد،بزه کاری،حاشیه نشینی،فقر و هر آنچه انسان را به زحمت یا مشقت بیاندازد.