بررسی و تحلیل نقش منصب صدر در اداره موقوفات عصر صفوی

سنت وقف در تاریخ ایران سابقه طولانی دارد. ایرانیان در طول تاریخ به دلیل اعتقادات مذهبی شان همواره املاک و اموال زیادی را در امور عام المنفعه وقف می کردند. این امر بخصوص پس رسمی شدن مذهب شیعه اثنی عشری در عصر صفوی در ابعاد مختلف رواج و بتدریج تکامل یافت. صاحب منصب صدر از همان اوایل حکومت صفوی، علاوه بر مقام مذهبی و دینی مسئول اداره موقوفات بود. همچنین صاحب این مقام تا اواسط حکومت شاه طهماسب اول، وظایف نظامی را نیز برعهده داشت. پادشاهان صفوی به دلیل عقاید مذهبی و ارادت به امامان شیعه، املاک و اموال بسیاری را وقف می کردند. صدور این دوره از درآمد حاصله از موقوفات مدارس، مساجد، زیارگاهها، بناهای عام المنفعه و غیره را پدید آوردند. همچنین طلاب علوم دینی نیز از محل عواید این موقوفات مستمری دریافت می کردند. این رویه موجب مشروعیت حکومت صفوی در میان مردم، اشاعه مذهب شیعه و تثبیت آن گردید. این پژوهش درصدد است تا با روش توصیفی تحلیلی نقش صدر در اداره موقوفات عصر صفوی را مورد واکاوی قرار دهد.