مردم سالاری دینی و پیشرفت ایران

امروزه در دنیا و مخصوصا در مغرب زمین از واژه دموکراسی یا مردم سالاری و حاکمیت مردم فراوان استفاده می گردد و معتقدند که در جامعه شان مردمند که حکومت می کنند اما تجربه چندین ساله خلاف این را ثابت کرده است . دموکراسی غربی با معایبی روبروست که این نوع حاکمیت را رد می کندو انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 شمسی وقتی به پیروزی رسید و نظام دیکتاتوری – طاغوتی کنار رفت الگوی جدیدی از حکومت را به نام مردم سالاری دینی اجرا نمود که در دنیا ساختار شکنی کرد . این نوع شیوه حکومت ، نوع جدیدی برای حاکمیت مردم از نوع دینی شد تا بتواند مسیر سالم هدایت جامعه را طی کند و جامعه را از آنچه که هست به آنچه باید باشد هدایت کند . از این رو ضرورت دارد این دو نوع حکومت ، یعنی دموکراسی غربی و مردم سالاری دینی مقایسه ، تحلیل ، بررسی و ابعاد آن مشخص شود تا بتوان بهتر به نعمت مردم سالاری دینی پی برد . مردم سالاری یا دموکراسی دینی به معنی حاکمیت مستقیم و غیر مستقیم مردم بر سرنوشت خود در جامعه با توجه به توحید ، اخلاق و معاد است . این شیوه حکومت اولین بار در ایران بعد از انقلاب 1357 اجرا شد و دین را به عرصه سیاست وارد نمود که 37 سال است جوابگوی مردم بوده و غرب و شرق به این موضوع سالهاست که اعتراف می کنند؛ زیرا برنامه های استعماری غرب را مورد هدف قرار داده است و مردم را آقای جامعه کرده است و نه نظام لیبرال سرمایه داری غرب که فقط منفعت طلب است . هدف از پژوهش بررسی و تحلیل این شیوه جدید حکومت است تا بتوان بهتر از آن استفاده کرد و قدر این نعمت را بهتر دانست . روش تحقیق کتابخانه ای و فیش برداری بوده است و نتیجه تحقیق برتری مردم سالاری دینی نسبت به دموکراسی غربی بر اساس تجربه ، آمار و ارقام ، عقل معادی و عقل ابزاری است.