طراحی الگوی پیشرفت اسلامی ایرانی مبتنی بر زیست بوم پایداری

اتخاذ الگوهای نادرست در توسعه پایدار مانند فضای کلی حاکم بر روند برنامه ریزی برای توسعه، موضوعی است که تلاش های اخیر برای تبیین و تحقق الگوی پیشرفت اسلامی ایرانی را مستدل ساخته است. «زیست بوم پایدار» به عنوان مدلی از جوامع محلی پایدار یکی از بهترین و بومی پذیرترین راه حل های نجات و التیام کره ی زمین و موجودات آن برای هر کشوری خواهد بود. چرا که نمودی از اجرای عملی و عینی اصول توسعه ی پایدار در زمینه خود می باشد که فعالیتی محلی اما تاثیری جهانی دارد. هدف در این پژوهش، ضمن اشاره به مفهوم جدید توسعه پایدار، تشریح جایگاه آن در برنامه های توسعه ایران، توصیف جامعی از مدل زیست بوم پایدار و نشانگرهای اصلی آن، طراحی مدلی برای تحقق الگوی پیشرفت اسلامی جوامع محلی ایران مبتنی بر زیست بوم پایداری بود. مدل پیشنهادی، با روند چرخه ای برای توسعه، ابعاد کلی پایداری (اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی/معنوی و اکولوژیکی) و زیربخش های عملیاتی در هر بعد را با راه کارهای مهم تقویت آن ها برای توسعه جوامع محلی (شهری/روستایی) و نقش ذی نفعان به تصویر کشیده است.