الزامات برنامه ریزی فرهنگی در اوقات فراغت با تاکید بر فقه نظام مدیریت فرهنگی

فقه نظام مدیریت فرهنگی عبارت است از احکام کلان مربوط به سطوح مدیریت عرصه های فرهنگ که حاکمیت، نظام های اجتماعی و نظام های رفتاری موظف به اجرای آن هستند. اوقات فراغت به عنوان یک موضوع فقهی در ذیل فقه نظام مدیریت فرهنگی جای می گیرد و از این منظر، موضوعی به شمار می آید که در نظام فرهنگی مستقر از چهار عنصر لذّت جویی، آزادی های فردی، رسوم اجتماعی و انس مذهبی تشکیل شده است و با چهار متغیر شغلی، خانوادگی، آموزشی و شخصیتی به عنوان عناصر مرتبط در آمیخته است. بر این اساس، نویسنده با استدلال به قواعد فقهی چهار گانه ی انکار بدعت، حرمت تعطیل سنّت، اقامه حق و عدل و انصاف و امتداد احکام فقه خردِ گذران اوقات فراغت در فقه نظام، فروع فقه نظام مدیریت فرهنگی در گذران اوقات فراغت را تبیین کرده و سپس احکام برنامه ریزی فرهنگی در عناصر مرتبط با اوقات فراغت در فقه نظام را مورد بحث قرار داده است.