|
|
جایگاه برنامه ریزی در پیشرفت اجتماعی ایران
|
|
|
DOR
|
20.1001.2.9921037170.1398.1.1.34.4
|
نویسنده
|
کاظمیپور شهلا
|
منبع
|
الگوي پيشرفت؛ پيشرانها، چالشها و الزامات تحقق - 1398 - دوره : 8 - هشتمین کنفرانس الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت - کد همایش: 99210-37170
|
|
|
چکیده
|
توسعه عبارت است از افزایش توانایی جوامع بشری برای مواجهه با پیچیدگی های بی پایان محیطی، استیگلیتز در بحث پارادایم توسعه، توسعه را معطوف به تحول و توسعه اجتماعی می داند که ضمن گسترش افق های انتخاب و آزادی افراد، کاهش فقر و تخریب محیط زیست، افزایش بهداشت و طول عمر و بطور کلی ارتقاء کیفیت زندگی را به همراه دارد. توسعه اجتماعی، نتیجة مداخلة آگاهانه و تعمدی و با استفاده از ابزارهای سیاستگذاری و برنامه ریزی، به منظور به وجود آوردن تغییرات غیر تصادفی به سمت اهداف مطلوب است. برنامه ریزی به مثابه طراحی برای ایجاد یک جامعة فعال است که بستر دخالت آگاهانة مردم را در توسعه فراهم می کند. مطالعات انجام شده در مورد برنامه های توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران، نشان می دهد اکثر این برنامه ها با موفقیت همراه نبوده و بین سیاستگذاری اجتماعی برنامه ها با مقتضیات و تغییرات اجتماعی حاصله در جامعه ایران، تناسبی وجود ندارد. آنچه صاحب نظران مطرح می کنند، لزوم برنامه ریزی برای تحقق توسعه اجتماعی است. البته باید متذکر شد که نه هر نوع برنامه ریزی، بلکه برنامه هایی که با مشارکت ذینفعان تدوین شده باشند. اهداف را با تکیه بر منابع و امکانات و آمارهای دقیق، تعیین کرده و بطور مرتب مراحل اجرای برنامه ها، مورد ارزیابی قرار گیرند. توسعه اجتماعی که بر اساس برنامه ریزی هدایت گر، نظارت محور و مشارکتی محقق گردد، به بهگشت ظرفیت های اجتماعی و از طریق آن به بهگشت ظرفیت های انسانی و نهایتا به بهبود کیفیت زندگی منجر خواهد شد.
|
کلیدواژه
|
پیشرفت اجتماعی ,برنامه ریزی ,مدیریت زمان ,تفکر آینده نگر ,مدیریت قوی و کارآمد
|
آدرس
|
دانشگاه تهران, ایران
|
پست الکترونیکی
|
skazemipour@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|