نگرش سیستمی، چند جانبه نگری و رهبری، رویکردهای جغرافیایی سیاسی به کنش های منطقه ای

در پیرامون ایران مناطق ژئوپولیتیک بسیاری قرار گرفته که یا همواره در حال تنش و بی ثباتی هستند و یا گرفتار کمکش های مقطعی هستند. ایران می خواهد در افق بلند مدت به قدرت منطقه ای در جنوب غرب آسیا تبدیل شده و بتواند امورات این منطقه را راهبری کند. دست یابی به چنین افق بلندی گرچه در نگاه نخست بلند پروازانه می نمایاند ولی چنانچه ملزومات آن به خوبی در نظر گرفته شود و تمهیدات مناسبی اندیشیده شود، با توجه به توانمندی های جغرافیای طبیعی و انسانی ایران دور از دسترس نیست. سئوال این مقاله این است که راهبرد رسیدن به این هدف چیست. تحقیق با تحلیل شرایط و اهداف ایران با استفاده از اسناد و منابع کتابخانه ای انجام شده است. باور و پیشفرض نویسنده این است که برای رسیدن به چنین جایگاهی از دید کنش های ژئوپولیتیک، مدل مناسب برای ایران مدلی است که دربردارنده تاکتیک های مختلف چند جانبه نگری، نگاه سیستمی به موضوعات و پدیده های ژئوپولیتیک منطقه و در نهایت در نظر داشتن اصول رهبری منطقه ای به جای سلطه منطقه ای باشد. بنابراین ایران با درک بیشتر واقعیت های جغرافیای سیاسی منطقه و در پیش گرفتن نگاه سیستمی و با روشی جندجانبه نگر می تواند رویکرد منطقه ای کارآمدی داشته باشد.