تحلیل عوامل زمینه ای موثر بر تنبلی دانشگاهی بعنوان چالشی پیش روی اجرای الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت

تنبلی اجتماعی در منابع مختلف به ‌عنوان یکی از صفات اخلاقی ایرانیان یاد شده و اخیرا به شکلی جدی وارد مباحث فرهنگی، روانشناسی و جامعه‌شناسی شده است. این معضل اجتماعی می‌تواند آسیب‌های متعدد و پیامدهای منفی را برای فرد و اجتماع در کوتاه مدت و دراز مدت به‌وجود بیاورد. پژوهش حاضر به بررسی عوامل زمینه ای موثر برتنبلی دانشگاهی بعنوان چالشی پیش روی اجرای الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت می پردازد.بندهای چندگانه بخش تدابیر الگو از جمله بند 7مستقمیا به بحث تربیت نیروی انسانی خلاق و مشارکت پذیر اشاره دارد.طبعا دانشگاه نقش مهمی را در فراهم کردن فضا جهت ارتقای سطح دانش و مهارت در میان جوانان دارد.تنبلی دانشگاهی بعنوان آسیبی جدی می تواند مانع دستیابی به برخی از اهداف عالیه الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت گرددبر این اساس این تحقیق به دنبال بررسی و ارائه راهکارهایی جهت کاهش تنبلی دانشگاهی می باشد..روش تحقیق از نوع پیمایشی و ابزار سنجش آن پرسشنامه ی محقق ساخته است.جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه مازندران و حجم نمونه 390 نفر برآورد گردید. توصیف یافته ها بیانگر این امر بوده که میزان تنبلی دانشگاهی در بین دانشجویان در حد متوسط می باشد. بررسی متغیر ها نشان می دهد که سکونت دانشجویان نزد والدین عامل موثری در تنبلی آنان بوده، بعلاوه در سطح فردی نیز دانشجویانی که نزد والدین سکونت داشتند تنبل تر از کسانی بودند که در خوابگاه دانشجویی و یا منزل شخصی سکونت داشتند. یافته ها نشان داد که تنبلی ( دانشگاهی و فردی) دانشجویانی که در مقطع تحصیلی کارشناسی اند بیشتر از کسانی است که در مقاطع بالاتر( ارشد و دکتری) مشغول به تحصیل می باشند. همچنین رابطه سایر متغیرهای زمینه ای چون جنس، وضعیت تاهل، نوع دانشکده با تنبلی دانشگاهی(فردی، گروهی) معنی دار نمی باشد. نتایج نشان می دهد که ویژگی های زمینه ای دانشجویان تنبلی دانشگاهی آنان را تحت تاثیر قرار می دهد. به نظر می رسد باید نگاه جدی تری نسبت به منابع انسانی بعنوان پشتوانه برنامه های پیشرفت داشته باشیم.