رهیافت توسعه در هزاره سوم؛ تمرکززدایی از حکومت ملی به دولت محلی

در نیم قرن اخیر، تمرکززدایی از دولت به عنوان یکی از کلیدی ترین ابزارهای توسعه و به موازات آن یک فرایند دموکراتیک شناخته می شود. عموما اعتقاد بر آن است که تمرکززدایی از حکومت ملی به دولت محلی زمینه های تخصیص اختیارات و قدرت به جوامع محلی را فراهم می کند که این کار نه تنها موجب تضعیف دولت نخواهد شد بلکه مصداق بارزی از اثبات مشروعیت و دموکراسی در عمل است. تمرکززدایی نیازمند پیش شرط های قانونی و در عین حال اجرایی است که آثار آن در توانمندسازی دولت در ارائه خدمات، مشارکت و آموزش اجتماعی؛ و توسعه یا بهره وری در اقتصاد محلی (led) نمایان است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که تمرکززدایی اگر به درستی طراحی شود، می‌تواند دموکراسی را بدون تضعیف قدرت دولت افزایش دهد و در عین حال سطحی از قدرت و اختیار را نیز به جوامع محلی واگذار کند. تمرکززدایی خوش‌ساخت سطوح بالاتری از مشارکت و مشروعیت را گسترش می دهد که این امر موجب کاهش هزینه‌های برقراری و حفظ نظم، افزایشِ الزام به اجرای قانون، و کاهش نیاز در بکارگیری قدرت توسط دولت می‌شود که در نهایت تمامی موارد فوق از پیشران های توسعه اجتماع محسوب می شوند.