کنکاش در «تدابیر»: ضرورت ابهام زدایی از تدابیر و حرکت به سمت قله «افق»

دستیابی به پیشرفت، مستلزم یک طرح و نقشه نظام‌مند و منسجم است و همه الزامات و بایسته‌های تدابیر و افق پیشرفت در یک زمان و در یک برهه معین، دارای اولویت و رجحان همتراز و همسنگ نمی باشند. یک افق قابل تجویز به همه ملت‌های در جستجوی پیشرفت در مسیر منتخب این است که از انواع داشته ها و سرمایه‌های مادی و معنوی خود به‌صورت بهره‌ور و اثربخش با رعایت الزامات زمان و مکان استفاده کنند. مصداق چنین تجویز جهان‌شمولی برای ملت بزرگ ایران می تواند در به‌صحنه آوردن همه داشته‌های مادی و معنوی زیست بوم ایران و دین اسلام تعبیر شود. به علاوه، پیشروی به سمت افق‌، نیازمند نقشه راه عملیاتی با تنویر و تصریح جزئیات و دقایق است. در این مقاله، با رویکرد انتقادی ارشادی به روش بارش فکری، با توصیف چالشهای اساسی سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت در حوزه تدابیر، موارد نقص و راهکارهای تقویت آن ارائه شده است. بر اساس این مطالعه، تدابیر الگو به‌مثابه یک نقشه راه عملیاتی، باید قابل فهم عمومی و نخبگانی بوده و از امکان‌پذیری اجرا و پایش به سان یک نقشه راه و فرایند گام به گام، برخوردار باشند. با استناد به تجارب اسناد ملی و بخشی پیشین نظیر سند دانشگاه اسلامی و نقشه جامع علمی کشور، حرکت در چارچوب تدابیر الگو، مبهم و نازمانمند و در حد تمناها و آرزوهای دغدغه مندان پیشرفت ایران اسلامی ارزیابی می‌شود. از این رو، دست کم تدابیر این الگو در ابعاد مختلفی نیازمند بازبینی، جزیی نگری، تدقیق و همسویی با افق 1444می باشد.