خانقاه و سیر تاریخی آن

روش و طریقه ای که می توان آن را شایع ترین مکتب و مرام اقوام و ملل مختلف دانست، طریقه ای است که در کشف حقایق جهان و پیوند انسان و حقیقت نه بر عقل و استدلال بلکه بر ذوق و اشراق و وصول و اتحاد با حقیقت تکیه دارد و برای نیل به این مراحل دستورات و اعمال ویژه ای را به کار می گیرد. جای پای چنین طرز تفکری را در میان اقوام و ملل مختلف و در تمامی ادوار تاریخ و حتی آثاری از صورت های ساده تر و ابتدایی تر این طریقه را در ادیان و مذاهب قدیم و بدوی نیز می توان یافت. مطالب اصلی در مسلک عرفان و تصوف شامل دو بخش عمده می باشد، یکی موضوع جهان بینی و ذوقیات و مکاشفات عارفان و سالکان است و یک بخش دیگر هم در بردارنده برنامه های عملی و مراسم و نظامات خانقاهی است که شامل ریاضت های نفسانی و مجاهدت های گوناگون صوفیه می گردد.