عملکرد سازمان­های آموزشی در تبیین مولفه های هویتی حکومت پهلوی اول

گفتمان ملت سازی در دروه پهلوی اول بر اساس مولفه‌های مشخص در دستور کار حکومت قرار گرفت. لذا حکومت رضاشاه در صدد برآمد با تیکه بر مولفه هایی چون باستان گرایی، توسعه و نوسازی به شیوه غربی و شاه پرستی تعریف جدیدی از هویت ملی را در راس سیاست گذرای های فرهنگی خود قرار دهد. در این راستا سازمان های آموزشی یکی از ارکان ادغام اجتماعی، یکپارچه سازی فرهنگی، تربیت کادر اجرایی و از همه مهم تر اشاعه ی ایدئولوژی طبقۀ حاکم محسوب می شدند. بر این اساس پژوهش حاضر بر آن است با رویکرد توصیفی -تحلیلی عملکرد سازمان های آموزشی از جمله نظام آموزش رسمی و سازمان های فرهنگی دیگر مثل سازمان پرورش افکار را در راستای تبیین مولفه های هویتی مورد نظر حکومت که بر وحدت زبان، وحدت فرهنگی از طریق ارائه آموزش های رسمی و توجه به ایدئولوژی ناسیونالیسم در قالب یک چارچوب خاص تکیه داشت، مورد بررسی قرار دهد. دستاورد این پژوهش حاکی است عملکرد سازمان های آموزشی برای رسیدن به وحدت ملی مورد نظر حکومت، در عمل شکاف ها و اختلافات در میان ملت ایران افزایش داد. به عبارت دیگر حکومت با نادیده انگاشتن خرده فرهنگ های موجود در جامعه و سعی در حذف آن ها و مهم تر از همه کنار گذاشتن عامل مذهب که رکن اساسی وحدت ملی در ایران شمرده می شد، موجب تشدید تعارضات موجود در جامعه گردید.