تحلیل نقش برجسته های سفالین براساس نقوش سفال در آثار هنری خراسان در سال 1300 تا 1370

انسان، تنها موجودی است که به دنبال زیبایی می رود و زیبایی را دوست دارد. در جوامع پیش از تاریخ ایران، یکی از کانال ها و رسانه هایی که بشر می توانست از طریق آن حس زیبا شناسانه خود را ارضا و منتقل سازد، سفال بود. علاوه بر ایجاد فرم های مختلف ظریف و زیبای سفالی، ایجاد نقوش نیز می توانست عطش او را برای ارضا کردن این حس فرو بنشاند. در این میان او با استفاده از نقوش هندسی از همان ابتدایی اختراع سفال در دوره نو سنگی به این کار مبادرت ورزید. با پیشرفت جوامع از یکجا نشین ابتدایی (روستاهای اولیه) تا جوامع روستا نشینی پیشرفته، روند توسعه و تکامل نقوش از هندسی به گیاهی و جانوری و از انسانی به نقوش موضوعی و نمادین به خوبی بر سفال های پیش از تاریخ ایران هویدا است. سفال سازی در ایران تقریباً منسوخ و در دوره اسلامی از نو رایج شد و بیش از پیش مورد توجه قرار گر فت. با گذشت زمان و گسترش زندگی، سفالگری هم تکامل یافت. هنمرندان سفالگر بر ظرف های گلی نقش و نگار کشیدند و آنها را با رنگ های گوناگونی آراستند. اکنون در بیشتر نقاط ایران، از جمله لالجین همدان، میبد یزد، شهر رضای اصفهان زنوز آذربایجان، کلپورگان سیستان و بلوچستان، جویبار مازندران، سیاهکل گیلان از روش (توصیفی- تحلیلی) و با (جمع آوری داده ها به شیوه میدانی و کتابخانه ای صورت گرفته است.) و کتابخانه ای (یادداشت نویسی و گردآوری اطلاعات از منابع) جمع آوری کردیم. همچنین، از پژوهش های باستان شناسی، اطلاعات تاریخی، جمع بندیها، نتیجه گیری ها و تحلیل های به دست آمده استفاده کردیم. در پژوهش صورت گرفته معلوم شد وجوه اشتراک زیادی در شیوه تولید، اعمال لعاب و نقش اندازی بر روی سفالینه های در این مراکز وجود دارد، تلاش در جهت دستیابی به نوعی بدنه های معروف به «خمیر سنگی» و موفقیت در زمینه تولید آن، رواج نقاشی زیر لعابی و انواع لعاب تک رنگ شفاف و قهوه ای و بکارگیری نقوشی مانند ماهی، پرونده و انواع نقوش گیاهی و هندسی متناسب با وضعیت فرهنگی و اقلیمی این مناطق سفالگری از جمله جنبه های مشترک هنر آنان می باشد. کاربرد آزادانه و خلاقانه نقش و رنگ گذاریهای خارج از چهارچوب طرح درمند گناباد بر ویژگی های منحصر به فرد سفالگری این مراکز است و در جایی تفاوت در ساختار آرایه های به کار رفته و بکار گیری مستمر لعاب شفاف بی رنگ درمند گناباد به عنوان وجه تمایز سفالینه های این مراکز سفالگری در عین شباهت های موجود، اصالت های منطقه ای و فرهنگی خویش را حفظ کرده و دارای هویت و شاخصه های منحصر به فردی می باشد که دارای تامل است.

Analysis of Pottery Embroidery Based on Pottery Motifs in Khorasan Art Works from 1370 to 1370

Man is the only creature that seeks beauty and loves beauty. In the prehistoric societies of Iran, one of the channels and media through which human beings could satisfy and convey their aesthetic sense was pottery. In addition to creating various delicate and beautiful forms of pottery, creating designs could also quench his thirst to satisfy this feeling. In the meantime, he used geometric patterns from the very beginning of the invention of pottery in the Neolithic period. With the development of societies from primitive settlements (early villages) to advanced rural communities, the process of development and evolution of motifs from geometric to plant and animal and from human to thematic and symbolic motifs is well evident in the prehistoric pottery of Iran. Pottery was almost obsolete in Iran and re-emerged in the Islamic period and became more and more important. With the passage of time and the expansion of life, pottery also evolved. Pottery artists painted on pottery and decorated them with various colors. Now in most parts of Iran, including Lalejin Hamedan, Meybod Yazd, Reza city of Isfahan Zanoz Azerbaijan, Kalpurgan Sistan and Baluchestan, Joybar Mazandaran, Siahkal Gilan by (descriptive-analytical) method and by (data collection in field and library And collected a library (taking notes and gathering information from sources). We also used archaeological research, historical information, conclusions, conclusions, and analyzes. In the research, it was found that there are many commonalities in the method of production, application of glazes and engraving on pottery in these centers, efforts to achieve a kind of body known as stone paste and success in its production are common. Under-glaze painting and various types of clear and brown monochrome glazes and the use of designs such as fish, files and various plant and geometric designs appropriate to the cultural and climatic conditions of these pottery areas are among the common aspects of their art. Freely and creatively application of patterns and colors outside the framework of Gonabad Darmand design is based on the unique pottery features of these centers, and somewhere there is a difference in the structure of the arrays used and the continuous use of Gonabad Darmand clear colorless glaze as a distinguishing feature of pottery. The pottery centers, while existing similarities, retain their regional and cultural originality and have unique identities and characteristics that are worth pondering.