طراحی فراگیر روشی نوین برای محیط های آموزشی

در ساﻝﻫﺎﯼ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ رشد و ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺁﻣﻮﺯشی، ﺳﺎﺯﮔﺎﺭکردن فضای ﻳﺎﺩﮔﻴﺮﯼ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﯼ افراد، مورد ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ بوده است. زیرا توسعه و رشد، مفاهیم جدیدی است که فراتر از رشد اقتصادی است و جامعه مانند یک کل واحد باید قدم در راه پیشرفت علمی بگذارد. ﻣﺤﻴﻂ علمی ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ باعث ﺗﻌﺎﻣﻼﺕ افراد شده است ﻭ روند یادگیری را ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻀﻌﻴﻒ می کند و از آنجا که جوهر فراینده آموزش، ﺗﻌﺎﻣﻼﺕ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺤﻴﻄﯽ است، تغییرات نیازمند حرکت وکار همگان است که باعث همگانی شدن و بهبود سطح زندگی مردم شود. و هم چنین عدالت و رعایت تمام حقوق افراد جامعه مورد اهمیت است و همۀ افراد با هراندازه توانایی باید بتوانند در اجتماع حضور پیدا کنند، ولی بخشی از نیروهای فعال جامعه، با محدودیت حرکتی در زندگی روبه رو هستند که با طراحی مناسب فضاها می توانند خود را وارد زندگی اجتماعی کنند و در ارتباط با دیگران قرار گیرند. در اینجا معلولیت بیشتر ازجنبه جسمی وحرکتی و ارتباط آن با معماری که در گذشته مورد بی مهری قرار گرفته ودسترسی های آنان نادیده گرفته میشده، مورد بررسی قرار گرفته است. در واقع ایجاد فضاهای انعطاف پذیر و فراگیر که همه بتوانند استفاده کنند. با رشد انسان و اگاهی به اینکه افراد معلول مانند انسان های دیگر در موارد مربوط به طراحی دارای حقوق یکسان می باشند، درحال حاضر موضوع مورد بحث است. همخوانی معماری با شرایط معلولین باید فراگیر شده وهیچ کس در جامعه احساس ضعف جسمانی برای استفاده از محیط نداشته باشند.