بازشناسی جاودانگی نقش مایه درخت سرو در آثار هنری ایران بر اساس نظریه پیرس

نمادهای مختلف در هنر ایرانی موضوع و اندیشه خاصی را بیان می کنند. نشانه شناسی یکی از مهم ترین راه های درک و آشنایی با این نمادهاست. هدف این پژوهش بررسی دلیل ماندگاری نماد سرو درتاریخ هنرایران با تاکید بر نشانه شناسی پیرس می باشد. براساس دیدگاه پیرس نشانه به سه دسته نمادین، شمایلی و نمایه ای تقسیم می شود ،که رابطه های مختلف بین دال و مدلول را توصیف می کنند. روش تحقیق در این نوشتار به صورت توصیفی- تحلیلی می باشد. مهمترین دستاورد پژوهش ، بر مبنای دیدگاه پیرس گواه براین است که نشان سرو با گرفتن معناهایی همچون سرزندگی، جاودانگی، تقدس و احترام، اندوهباری و ... در باور اجتماعی ادیان مختلف ایرانی به ماندگاری و حیات خود ادامه داده است. ظهور نماد سرو با تاثیر پذیری از اندیشه ی فوق به عنوان استحاله ی روح نقش مایه سرو در قالب های نشانه ای نظریه پیرس، یکی از دلایل ماندگاری آن در سرزمین ایران می باشد.