تبیین صفت حی و حیات از دیدگاه ملاصدرا و مصداق آن در مساکن سنتی تبریز (مطالعه موردی: خانه نیکدل )

تعالیم اسلامی برای ادامه حیات انسان ها در زمان ها و مکان های گوناگون اصول ثابتی را بیان می کنند که این اصول عمدتا در نیازهای انسان، در نحوه زندگی او، در اصول شکل دهنده روابط او با جهان خارج، در اهداف زندگی او در نقش انسان در زمین و هدف خلقت او می توان پیجویی کرد. این اصول هم نظری است و هم عملی است آنچه که نسبت به زمان و مکان و امکانات بر حسب مقتضیات زمانی و مکانی متغیر است روش های پاسخگویی به این اصول و ارزش های مستتر در آن است. با اینکه تاثیر بی واسطه محل زندگی بر روان انسان ها بر هیچ کس پوشیده نیست اما امروزه بخش عمده‌ای از زندگی انسان ها در خانه هایی می گذرد که با پاسخگویی صرف و ابعاد جسمی انسان نسبت به ابعاد روحی و روانی انسان بی‌توجه بودند.این مسئله از آنجا که در طولانی مدت منجر به از هم گسیختگی روانی و تنزل کیفیت زندگی ساکنین شده است باعث شده است که انسان امروز به دنبال اصالت بخشیدن به نیازهای درونی خویش مقصدی فراتر از پاسخگویی به نیازهای فیزیکی در سر داشته باشد مقصدی که پاسخگوی نیازهای روانی او نیز باشد. تحقیق به واکاوی عوامل تاثیرگذار بر حیات معماری در نمونه موردی خانه ی سنتی نیکدل تبریز می پردازد واین نتیجه حاصل میشود که، در گذشته مقوله ی حیات به عنوان عنصری کلیدی در مساکن سنتی ایران وجود داشته و جزئی جدانشدنی از بوده و به صورت جدی و کاملتری در زندگی مردم تداعی پیدا میکرده و با زندگی آنها بخوبی گره خورده و عجین شده بود.