زمینه ها و عوامل موثر بر بهبود کیفیت مدیریت شهری برای افراد نابینا و کم بینا

امروزه در جهان با تکیه بر اصول بنیادین ارزش های انسانی، برابرسازی فرصت ها برای همه اقشار جامعه با شرایط ویژه و منحصر به فرد، یکی از دغدغه های مهم جوامع بشری است. نابینایان و کم بینایان که با واقعیت موجود نه از منظر ناهنجاری های درونی (جسمی و روحی) و ناهنجاری های بیرونی(عرصه های اجتماعی ، فرهنگی، حقوقی) یکی از مهمترین اقشار ویژه درون جامعه هستند، اگر ساز وکارهای حمایتی با نگرش حق محورانه (تبعیض مثبت) در جهت برابرسازی برای آنها فراهم نگردد، نمی توانند حتی از حقوق اولیه خود برخوردار شوند؛ لذا در این مقاله با روش تحلیلی توصیفی به مباحث شهر، شهروندی (نابینایان و کم بینایان) و مفاهیم آنها ،حقوق شهری و مدیریت بهینه شهری، وضعیت آن در قوانین موجود پرداخته شده است، نتایج تحقیق نشان می دهد که مدیریت شهری می تواند با آموزش حقوق شهروندی و تشویق شهروندان به پیگیری حقوق خویش، اتخاذ رویکرد شهروند مداری و ایجاد فضای گفتگو میان شهروندان و مدیران شهری، اصلاح نظام اداری و ... در جهت ارتقاء حقوق نابینایان و کم بینایان نقش آفرینی کند.