تاثیر طراحی فضاهای تفریحی بر خلاقیت کودکان به منظور استفاده از اوقات فراغت

نیروی انسانی ارزشمندترین سرمایه هر جامعه است. پیشرفت و توسعه هر جامعه ای در گرو بالا بودن سطح علمی و شایستگی نیروی انسانی آن می باشد. آغاز پرورش بسیاری از توانایی های انسان در دوران کودکی است؛ آغاز پرورش قدرت تخیل و خلاقیت نیز در دوره کودکی شکل می گیرد. شناخت دنیای پرتحرک و شاد کودک، گذشته از لذتی که می تواند داشته باشد، از جمله مسائلی است که پی ریزی جامعه ای انسانی نیاز فراوان بدان دارد. کودک محصول محیط خود است و نشانی از سنت، تربیت، آداب و رسوم محیط خود را در تمام شخصیت های بعدی خود منعکس می کند. باید کودک را شناخت و با دنیای فکری او آشنا بود. استعدادها و قابلیت های او را در سنین مختلف درک کرد تا بتوان آنها را بهتر پرورش داد و شکوفا ساخت. کودک به واسطه روحیات حساس و کنجکاوانه خویش نیازمند قرارگیری در مکانی است که ابتدا آنجا را دوست بدارد، درواقع از بودن در آن فضا لذت ببرد و احساس شادمانی کند و در ضمن بتواند به خواسته هایش جامه عمل بپوشاند، با توجه به این مسئله لازم است به طراحی فضایی غیر از فضاهای موجود بیاندیشیم که علاوه برتفریح و محیط بازی کودکان در خارج ازخانه به پرورش خلاقیت آن ها توجه داشته باشد. روش تحقیق پژوهش حاضر از نوع توصیفی، تحلیلی در بستری از مطالعات کتابخانه ای است. هدف این مقاله نیز براساس این فرضیه که می توان به وسیله اصول وراهکارهای طراحی، محیطی مطلوب و مناسب برای کودکان ساخت این است که نیازهای جسمی و روحی و اجتماعی کودکان را به همراه شاخص های خلاقیت در کودک شناخته و بر مبنای آن راهکارهایی را ارائه دهد که در ایجاد فضایی برای اوقات فراغت کودک موثرباشد.