اثرات مثبت و سازنده هوش تجاری بر امتیاز رقابتی با در نظر گرفتن نقش میانجی تسهیم علم ودانش و نوآوری سازمانی (مورد مطالعه:شهرداری تهران)

هوش تجاری یکی از مفاهیم مهم مدیریت و سازمان می باشد و به یک نهاد پیشرو در زمینه بازارهای جهانی تبدیل شده و مزیت هایی در تمام فعالیت ها و فرآیندها فراهم می آورد. درکسب وکار، سازمانها همیشه سعی می کنند، بدانند رقبای خود چه کاری انجام می دهند. طیف گسترده ای از فن آوری برای جمع آوری اطلاعات و دانش در یک سطح سازمان و همچنین کمک به فرایند هوش تجاری، از طریق تجزیه و تحلیل این اطلاعات توسط ایجاد یک پرس و جو وجود دارد. از طرفی، همان طور که بیان شد در کشور ما هنوز درک صحیحی از مفهوم هوش تجاری و مزیت رقابتی وجود ندارد. در بسیاری از کتب و یا محافل علمی کشور، هوش تجاری را مترادف با اطلاعات بازاریابی یا تحقیقات بازار می پندارند، از این رو قصد داریم که علاوه بر بررسی این مقوله در این تحقیق و بیان تفاوت هوش تجاری با سایر هوش ها در سازمان، اهمیت و نقش افراد سازمان را در ایجاد هوش تجاری و به دست آوردن مزیت رقابتی، مشخص کنیم تا سازمان ها بتوانند درک صحیح تری از بازار و مشتریان خود داشته باشند. از طرفی با ورود به اقتصاد ماشینی، دانش در مقایسه با سایر عوامل تولید ،مانند زمین و سرمایه و ماشین آلات و... از ارجحیت بیشتری برخوردار شده است. به طوری که در این اقتصاد دانش به عنوان مهمترین عامل تولید محسوب می شود و از آن به عنوان مهمترین مزیت رقابتی یاد برده می شود. دانش یکی از مهم ترین اجزا دارایی های نا مشهود محسوب می شود. اگر در گذشته دارایی سازملان ها مشهود بودند ولی امروز قسمت اعظم دارایی ها نامشهود است درسالهای اخیر به وجود آمدن مفاهیم جدیدی چون کاردانشی،دانش کار،مدیریت دانش و سازمان های دانشی خبر از شدت یافتن روند کار برمدیریت دانش درسازمانهامیدهند.پیتردراکر با بکارگیری این واژگان، خبر از ایجادنوع جدیدی ازسازمانها می دهد که در آن جای قدرت بازو ،قدرت فکر حاکمیت دارد .براساس این نظریه در قرن بیست ویکم جوامعی می توانندانتظارتوسعه وپیشرفت داشته باشند که از دانش بیشتری برخوردارباشند. به این ترتیب برخورداری از منابع طبیعی نمی تواند به اندازه دانش مهم باشد.همچنین خلاقیت و نوآوری برای ماندگاری هر سازمانی لازم است و در طی زمان، سازمانهای غیرنوآور از صحنه محو می شوند و اگر چه چنین سازمانی ممکن است در عملیاتی که در یک مقطع از عمر خود درگیر آن است، موفق باشد ولی سرانجام مجبور به تعطیل یا تغییر سیستم خواهد شد. بر این اساس بسیار ضروری است که در دنیایی با شرایط متغیر و پویا و در شرایطی که تولید دیگر هنر نیست و بلکه درست ارائه کردن و فروختن؛ هنر است سازمانها یا از خلاقیت و نوآوری بهره گیرند و یا از قبل خود را از صحنه رقابت حذف شده بدانند. سازمان موفق سازمانی است که همیشه چند قدم فراتر از انتظار مشتریان خود گام بردارد و حتی نیازهای آینده ی آنان را پیش بینی و تعریف کرده، به مرحله ی اجرا در آورد. (جعفری و همکاران، 1382)