آزمایش اثرات استفاده از کربن بلک و گیلسونایت روی خرابی حساسیت رطوبتی مخلوط آسفالتی متخلخل با استفاده از روش ftir

آسفالت متخلخل در قیاس با آسفالت سنتی دارای امتیازات متعددی است. مزایای مذکور به این واقعیت مربوط می‌شوند که در آسفالت متخلخل، سطح راه دارای مجاری زهکشی است که اجازه می‌دهد آب در زیر سطح فوقانی راه زهکشی شود. این آب معمولاً به‌طرف شانه‌های راه تخلیه می‌شود. این مجاری زهکشی خصوصیات دیگری نیز دارند. مهم‌ترین خصوصیت آن‌ها جذب سروصدا است. علاوه بر این، حباب‌های هوا که در شکاف‌های بسته سطوح سنتی وجود دارند، تشکیل نشده و مجدداً سبب کاهش میزان سروصدا می‌شوند. این مجاری معایبی نیز دارند. به‌عنوان‌مثال، نمک، شوراب و رنگ موجود بر روی سطح راه‌ها نیز به همان شیوه زهکشی آب باران تخلیه می‌شوند. آسفالت‌های متخلخل به دلیل قرارگیری در برابر آب، مستعد خرابی‌های حساسیت رطوبتی مخصوصاً در زمستان می‌باشند. امروزه به دلیل کارایی محدود قیرهای مورداستفاده در راه‌ها برای شرایط آب و هوایی گوناگون، استفاده از افزودنی‌ها جهت افزایش عملکرد قیرها رو به گسترش است. بررسی خرابی‌های حساسیت رطوبتی در مواقع استفاده از افزودنی‌ها جهت کاهش خرابی‌ها در مواقع سیکل ذوب و یخبندان محتاج صرف هزینه، زمان و انرژی است و استفاده از روش‌های جایگزین جهت بررسی این خرابی می‌تواند بسیار مفید باشد. در این پژوهش به بررسی تاثیر استفاده از گیلسونایت و کربن بلک بر روی خرابی حساسیت رطوبتی مخلوط آسفالتی متخلخل با استفاده از روش ftir پرداخته شده و مشاهده گردید که استفاده از روش ftir می‌تواند به‌عنوان روشی جایگزین برای بررسی خرابی‌های حساسیت رطوبتی باشد. علاوه بر تخمین آزمایش حساسیت رطوبتی با استفاده از روش ftir ، مشاهده گردید که می‌توان نتایج آزمایش کانتابرو پیرنشده را نیز با این روش بررسی کرد. در پژوهش حاضر رویت گردید که شاخص‌های کربونیل و سولفوکسید می‌توانند به‌عنوان شاخص مناسبی جهت بررسی خرابی‌های حساسیت رطوبتی و نتایج آزمایش کانتابرو استفاده گردند.