سیاست گذاریها و تجارب حفاظت میراث فرهنگی در شهرهای تاریخی مطالعه موردی : شهرهای ارومیه (ایران) و تورین (ایتالیا)

دو کشور ایران و ایتالیا دارای تاریخی بسیار کهن بوده که جلوه های آن در معماری و شهرسازی مراکز تاریخی شهرهای آنها همچنان پس از سالها با وجود فراز و نشیبهای تاریخی هر دو کشور از جمله پس از سقوط دو امپراطوری ایران و روم که تاریخ و هنر و معماری جهان همچنان وامدار آنهاست، خودنمایی می کند. ایتالیا با ثبت بیشترین تعداد آثار میراث فرهنگی در سازمان جهانی یونسکو در رتبه اول و ایران در رتبه ی 11 جهانی قرار دارد. حفاظت از این میراث فرهنگی غنی برجای مانده از نیاکان با توجه به تحولات سریع اجتماعی و اقتصادی و سیاسی جهان در دنیای امروز بویژه در مقیاس شهری، وجود قوانین و سیاست گذاریهای درست شهری را در این زمینه طلب می نماید. مقاله حاضر با روشی مقایسه ای و با تحلیل اَسناد مربوط به طرحهای جامع و تفصیلی شهری ، ضمن بررسی قوانین و سیاستهای دو کشور در زمینه حفاظت و حراست از میراث فرهنگی بویژه در شهرهای تاریخی به معرفی میراث فرهنگی موجود در مراکز تاریخی دو شهر تاریخی ارومیه (ایران) و تورین (ایتالیا) که در زمان دو امپراطوری بزرگ ایران و روم موجودیت داشته و رشد و گسترش یافته اند و سیاستگذاریهای موجود دو کشور در زمینه حفظ و حراست از این میراث ارزشمند می پردازد. بررسی و مقایسه این قوانین از نظر نوع و کیفیت نظام برنامه ریزی در هر دو جامعه مذکور که در طرحهای جامع و تفصیلی در سطح منطقه ای و شهری آنها بازتاب داشته، به همراه واکاوی سیاستهای اتخاذ شده در این دو کشور جهت حفاظت بهتر از میراث فرهنگی در راستای مدیریت شهری هرچه کارامدتر و همگام با توسعه پایدار از اهداف این پژوهش می باشد.