تبیین و تدوین شاخصهای طراحی بناهای مسکونی در اقلیم گرم و خشک با رویکرد استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر در معماری سنتی ایرانی و معماری غربی

با توجه به اقلیم گرم و خشک در اکثر مناطق جغرافیایی ایران و کمبود منابع انرژی تجدیدناپذیر، امروزه بخش قابل توجهی ازساختمانهای موجود در این مناطق بدون در نظر گرفتن استانداردهای بهینهسازی مصرف انرژی ساخته شدهاند. این درحالی استکه با مروری بر سوابق معماری سنتی ایران در اقلیم گرم و خشک در مییابیم که با عدم وجود امکانات و تجهیزات امروزی،خانههای ساخته شده در قدیم، علاوه بر پاسخگویی به تمام نیازهای فردی و عمومی ساکنین، حداقل استفاده از سوختهای فسیلیو حداکثر بهرهوری از پتانسیلهای موجود در محیط طبیعی را بردهاند. در معماری غرب نیز معماری پایدار با رویکرد کاهش مصرفانرژی و به حداقل رساندن آن همواره مورد توجه معماران بوده است و اندیشمندان بسیاری در باب این موضوع، به ارائه نظریاتمختلف پرداختهاند. با توجه به این موضوع، این پژوهش درصدد آن است تا براساس تلفیق عناصر مورد استفاده در طراحی بناهایمسکونی معماری سنتی ایرانی و معماری غربی، با رویکرد مصرف انرژی نزدیک به صفر و معماری پایدار، شاخصهای طراحیبناهای مسکونی استاندارد و بومی شدهای را به منظور کاهش مصرف انرژی در معماری بناهای مسکونی در اقلیم گرم و خشکارائه دهد.