تبیین مفهوم رویکرد کشاورزی شهری در چارچوب نظریه‌های طراحی شهری

کشاورزی شهری یکی از رویکردهای جدید کشورهای در حال توسعه است که به منظور کاهش فقر شهری و بهبود رفاه حال ساکنین شهر اتخاذ می‌شود که به موجب آن طراحان و برنامه‌ریزان شهری راهکارهایی جهت تحقق اهداف این رویکرد ارائه می‌دهند که بدنبال اقدامات جدی در خلق تغییرات مثبت در محیط زندگی شهری می‌باشد. هدف اصلی این پژوهش تبیین چارچوب مفهومی به منظور بررسی مفهوم کشاورزی شهری در نظریه‌های مختلف طراحی‌ شهری است تا از طریق آن بتوان به فهم عمیقتری نسبت به این رویکرد و فرآیندها و فرآورده‌های حاصل از آن پرداخت و به سطوح و روش‌های به کارگیری آن جامعیت بخشید و ابعاد مختلف این رویکرد از قبیل جهتگیری فلسفی، مبانی معرفتی و روندهای مطالعاتی را روشن ساخت. برای انجام این پژوهش، بخشی از انواع نظریه‌های طراحی شهری از دیدگاه‌های مختلف بررسی شده و بر این اساس با تکیه بر روش استنباط استقرایی و تحلیلی به تبیین مفهوم این رویکرد و تدوین چارچوب آن بر اساس نظریه‌های مختلف طراحی شهری پرداخته شد. در پایان رویکرد کشاورزی شهری از دو منظر ماهوی و رویه‌ای مورد بررسی و تبیین قرار گرفته و بر اساس مطالعات صورت گرفته، این نتیجه حاصل می‌شود که بدلیل ارزش‌گذاری‌ها و مقایسه‌های موجود و مطلوبی که در این رویکرد قابل مشاهده است، می‌توان این رویکرد را از منظر جهت‌گیری فلسفی در زمره‌ی نظریه‌های هنجاری قرار داد. همچنین از آنجا که این رویکرد در پی پاسخ به مسائل و مشکلات ناشی از زندگی شهری و انتقاد به شیوه برنامه ریزی خردگرا، بنابراین می‌توان این رویکرد را از منظر بنیان‌های معرفتی در زمره‌ی نظریه‌های کثرت‌گرا دانست که در سطوح مختلف قابلیت کاربرد دارد. بطور کلی می‌توان گفت غایت این رویکرد، برنامه‌ریزی و طراحی بر اساس ابعاد مختلف پایداری بوده و بر این اساس بدنبال تاثیرات اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی است.