نقش طراحی معماری در مجتمع‌های مسکونی و تاثیر مولفه‌های امنیت بر آن

طراحی مجموعه‌های مسکونی امروزی در ایران به دلیل عدم توجه به نیازهای مختلف انسانی و در نظر نگرفتن پیامدهای روان‌شناختی آن، زندگی فردی و اجتماعی ساکنین را با مشکلات متعددی مواجه ساخته است. به نظر می‌رسد که پایین بودن کیفیات کالبدی-فضایی مناطق مسکونی، باعث به وجود آمدن مشکلات اجتماعی و درنتیجه احساس عدم امنیت در انسان می‌گردد. باوجود پژوهش‌های متعدد توسط افرادی همچون جیکوبز، نیومن و گروه cpted در امنیت محیطی، بااین‌وجود تعریف مشخص و معینی از معنای امنیت در مجتمع‌های مسکونی و راهکارهای طراحی قابل‌اجرا برای آن ارائه نگردیده است فلذا طراحان با نوعی سردرگمی در طراحی مواجه می‌باشند. در پاسخ به نقش طراحی معماری بر ایجاد امنیت در مجتمع‌های مسکونی باید به این نکته اشاره نمود که طراحی معماری یکی از مهم‌ترین مقولات در افزایش امنیت اجتماعی مجتمع‌های مسکونی بوده که بیانگر ضرورت موضوع تحقیق می‌باشد. این پژوهش باهدف شناسایی مولفه‌های ایجاد امنیت در طراحی معماری به معرفی ابعاد مختلف امنیت و راهکارهای اصلی و قابل‌اجرا در طراحی به‌منظور ارتقاء این حس در مجتمع‌های مسکونی می‌پردازد. این پژوهش کیفی- تحلیلی بر اساس آمار موجود سازمان‌ها و موسسات مرتبط با موضوع پژوهش است. روش پژوهش کتابخانه‌ای و تحلیل محتوا است ودرابتدا به بررسی ادبیات موضوع پرداخته و اطلاعات را از طریق منابع دولتی، سازمانی و پژوهش‌های موجود به دست می‌آوریم و سپس محتوای آن‌ها را مورد تحلیل قرار می‌دهیم. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که امنیت محیطی از معیارهای اصلی ارزیابی مجتمع‌های مسکونی باکیفیت بوده و ویژگی‌های کالبدی نقش مهم و موثری در شکل‌گیری احساس امنیت ساکنین در مجتمع‌های مسکونی دارا می‌باشد که درنهایت مدلی از عوامل تاثیرگذار بر امنیت محیطی و راهکارهای طراحی مناسب با آن ارائه‌شده است.