مقایسه معماری مسجد دارالاحسان سنندج با مسجد کبود تبریز

مساجد مهم ترین بناهای مذهبی هر شهر و روستا هستند که همواره نقش مهمی در زندگی مسلمانان داشته اند. اقامه نماز جمعه، مراسم مذهبی، ایراد خطبه ها و تدریس در مساجد انجام می گرفت، زیرا مسجد بهترین مکان برای ابلاغ فرامین حکومت به مردم بود. مساجد بیشترین و مهم ترین حجم بناهای بازمانده از معماری اسلامی در ایران را به خود اختصاص داده اند. معماران دورة اسلامی مسجد را به شیوه های گوناگون می آراستند. معماری مسجد عظمت و شکوهی را به نمایش می گذارد که نشانگر ذوق سرشار زیبایی شناسی و منبعی جز ایمان مذهب و الهام آسمانی نمی تواند داشته باشد. پس از ورود اسلام به ایران مساجد زیادی در جای جای کشور به بهترین نحو ممکن ساخته شد، در این میان خوشبختانه استان کردستان سهم قابل توجهی را از این مساجد داشته است. اکثر مساجد استان کردستان به صورت معماری بومی و با سلیقه استادکاران و در حد نیاز مردم محلات احداث شده است. از این میان مسجد- مدرسه دارالاحسان که ترکیبی از مسجد و مدرسه است، متاثر از سبک معماری اصفهانی و با تاکید بر معماری بومی ساخته شده است. در پیشینة معماری مسجد ایرانی، اندیشة به کار رفته در آفرینش معماری مسجد کبود تبریز، همچون تک ستاره ای است که برای یک بار درخشیده و سپس خاموش شده است. هدف از انجام این پژوهش بررسی تفاوت میان معماری مسجد دارالاحسان سنندج با مسجد کبود تبریز می باشد. از این رو نگارندگان در جهت نیل به اهداف پژوهش از روش توصیفی-تطبیقی و همچنین استناد به منابع کتابخانه ای و بازدید میدانی(مسجد درالاحسان سنندج) بهره جسته اند.