مروری بر پایش آب های زیرزمینی

آبهای زیرزمینی یکی از منابع مهم تامین آب مورد نیاز بشر می باشند. به منظور دستیابی به اطلاعات کافی از ویژگی های کمی و کیفی آب زیرزمینی انجام عملیات پایش ضروری است. در این میان پایش سطح ایستابی و آلودگی های آن به عنوان پارامتر مهم در مطالعات آب زیرزمینی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. شبکه ی پایش سطح ایستابی، مجموعه ای از چاه های مشاهده ای است و با توجه به هزینه های بالای حفر چاه و اندازه گیری مستمر بایستی این شبکه هم از لحاظ تعداد و موقعیت و هم از لحاظ تواتر و زمان نمونه برداری ها بهینه شوند. بطور کلی پایش یک سیستم و برنامه نظارتی علمی طراحی شده و پویا است که بر مبنای مشاهده، اندازه گیری، نمونه برداری و ارزیابی نتایج حاصل می باشد. در رابطه با سیستم آبهای زیرزمینی این برنامه شامل جمع آوری داده های متنوعی از قبیل عمق و ارتفاع سطح آب زیرزمینی و پارامترهای فیزیکی و شیمیایی آب که به صورت سری های مکانی و زمانی است، می باشد. پیچیدگی رژیم جریان آب زیرزمینی می تواند سبب مشکل شدن تفسیر، تعیین و شناسایی فرآیندهای آلودگی آبخوان و همچنین تعیین روش های حفاظتی و پاکسازی آبخوان گردد و عدم قطعیت هایی در مورد وضعیت آلودگی به وجود آورد. بنابراین نیاز به داشتن یک برنامه منظم جهت بررسی ها و پایش دوره ای کیفی و کمی آب زیرزمینی احساس می شود.