تبیین و بررسی تاثیر متقابل اکوتوریسم، معماری و صنعت گردشگری، با تاکید بر حفاظت از محیط زیست

در قرن بیست و یکم، پیشرفت فناوری موجب می شود تا وقت انسان بیش از پیش آزاد گردد و زمان بیشتری را صرف اوقات فراغت خود نماید. در واقع این قرن را باید عصر صنعت گردشگری یا توریسم نام نهاد. گردشگری به عنوان یکی از منابع در آمد و ایجاد اشتغال در سطح محلی می‌تواند رهیافتی برای توسعه اقتصادی باشد. گردشگری بخصوص در زمانی که سود فعالیت‌های دیگر بخش‌های اقتصادی در حال کاهش باشد، جایگزین مناسبی برای آنها و راهبردی برای توسعه است. انواع توریسم را با توجه به عملکرد توریست‏ ها می‌توان به پایدار و ناپایدار تقسیم کرد. از میان انواع توریسم، اکوتوریسم با توسعه پایدار همخوانی و سازگاری بیشتری دارد. اکوتوریسم که زیر مجموعه‏ ای است از صنعت زنده و پویای توریسم در عین بازدهی و سودآوری چشمگیر اقتصادی، متضمن تامین لایه‏ های عمیق‏ تر توسعه نیز است. اکوتوریسم یا توریسم اکولوژیکی یک شکل از توریسم یا گردشگری پایدار است که به اکولوژی یا بوم‏ شناسی توجه دارد. اکوتوریسم، سفر مسئولانه به مناطق طبیعی و طبیعت است که باعث حفظ محیط زیست و فراهم آوردن رفاه برای افراد محلی خواهد شد. با توجه به اهمیت موضوع انرژی و استفاده از انرژی‌های غیر فسیلی در جهان امروز، باید گفت که مقدار زیادی از انرژی فسیلی اتلاف شده از مدل های کلیشه‌ای و غیر استاندارد ساختمان‌ها است که به دلیل ناهماهنگی با شرایط اقلیمی خود جهت سرمایش و گرمایش هدر رفته و باعث آلودگی محیط زیست می شود. در این میان، توجه به تاثیر متقابل توریسم، معماری ساختمان‌های میزبان و محیط زیست، از اهمیت دوچندان برخوردار است.