بهبود عملکرد و اثر بویه‌ها در پاسخ و پایداری یک عرشه شناور دریایی بزرگ نسبت به سکوی نیمه مستغرق

به طورکلی سازه های شناور مهمترین نقش را در اکتشاف نفت و گاز در دریا دارند. انواع سازه های شناور وقتی به عنوان سکوهای تولیدی در دریای عمیق مشغول به عملیات هستند نیازمند مهار می‌باشند. معمولا از کابلهای مهار برای نگهداری سازههای شناور در موقعیت مشخص و در شرایط دریایی استفاده میگردد. بهبود عملکرد سکوی شناور با توجه به طیف امواج مشخص و افزایش پایداری سکو نسبت به سکوی نیمه مستغرق از اهداف ای تحقیق است. از آنجایکه استفاده از بویه در سکوها برای اعماق زیاد دریا می تواند موجب کاهش وزن و شعاع مهارگردد پاسخ دینامیکی سکوی شناور مبتنی بر بویه ها تحت تاثیر نیروهای باد و امواج در حوزه فرکانس و حوزه زمان به مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاکی از این است که با انتقال بخشی از بویانسی سکو به بویه ها می‌توان گشتاور پیچ و نیروی هیو و سرج که امواج به سکو وارد می‌کنند را کاهش میابد وعملکرد و پایداری بهتری نسبت به سکوی نیمه مستغرق داشته باشد. افزایش فاصله قرارگیری بویه از سکو می تواند موجب کاهش دامنه حرکت سرج و پیچ سکو شده و در عوض باعث افزایش دامنه حرکت هیو سکو می‌شود. در حرکت هیو تاثیر تغییر موقعیت بویه بر روی مهار بیشتر از دو حرکت سرج و پیچ می باشد و این نشان دهنده اهمیت موقعیت بویه بر روی حرکت هیو سکو می باشد. همچنین عملکرد اندازه بویه ها که افزایش اندازه بویه می تواند موجب افزایش دامنه حرکت سرج و پیچ و هیو سکو شود. همچنین در حوزه فرکانس نیز مشاهده می گردد که با افزایش اندازه بویه فرکانس تشدید سکو افزایش یافته است.