اثر ولاستونیت بر مقاومت فشاری، سرعت پالس عبوری و جذب آب بتن خودتراکم

بتن خودتراکم نوعی بتن خاص است که تحت تاثیر وزن خود در قالب جاری می‌شود و برای متراکم شدن و جای گرفتن در گوشه و کنار قالب، نیاز به لرزاندن داخلی و خارجی ندارد. بتن خودتراکم معمولاً با چندین ماده افزودنی معدنی و شیمیایی تهیه می‌شود. در این تحقیق اثر ماده معدنی ولاستونیت، به عنوان جایگزین بخشی از سیمان، روی مقاومت فشاری، سرعت پالس عبوری از نمونه و جذب آب بتن خودتراکم حاوی میکروسیلیس و پودر سنگ آهک مورد بررسی قرار گرفته است. با وجود این که منابع عظیمی از ولاستونیت در ایران شناخته و به ثبت رسیده است ولی تاکنون تحقیقات کمی در خصوص استفاده از این ماده به عنوان بخشی از سیمان در بتن خودتراکم انجام شده است. ولاستونیت در مقادیر 0 (مخلوط شاهد)، 7، 14 و 21 درصد وزنی جایگزین سیمان شده است. مقدار میکروسیلیس و پودر سنگ آهک (98% کربنات کلسیم) در کلیه مخلوط‌ها ثابت در نظر گرفته شده است. طبق نتایج، استفاده از ولاستونیت به میزان 7 درصد وزنی سیمان بهترین عملکرد در افزایش مقاومت فشاری را بین نمونه‌ها دارد. میزان افزایش مقاومت فشاری نسبت به نمونه شاهد بین 8/49 تا 9/68 درصد، 6/86 تا 8/89 درصد و 10/39 تا 12/42 درصد به ترتیب برای سنین عمل‌آوری 7، 28 و 90 روزه می‌باشد. مقاومت فشاری نمونه هایی که 14 درصد ولاستونیت با سیمان جایگزین شده است، با مقاومت فشاری مخلوط شاهد برابری میکند و ضمناً باعث کاهش جذب آب تا میزان 44/63 درصد می‌گردد. ولاستوینت به علت سطح ویژه زیاد به آب بیش‌تری نیاز دارد و باعث کاهش روانی بتن می‌شود. مطالعه این ماده، بررسی خواص آن و نحوه بهره‌مندی از مزایای آن به صنعت بتن و ساخت و ساز توصیه می‌شود.