تحلیلی بر عناصر و ساختار کالبدی بافت شهری مورد مطالعه شهر یزد

موضوع پایداری و برنامه‌ریزی و طراحی مکان‌های پایدار در سال‌های اخیر بخش وسیعی از ادبیات شهرسازی و معماری را به‌ خود اختصاص داده است. یکی از وجوه توسعه پایدار به لحاظ گستردگی موضوعی توسعه پایدار شهری و برنامه ریزی برای آن است. توسعه پایدار شهری یعنی تغییر تراکم و کاربری اراضی شهری جهت رفع نیاز های اساسی مردم در زمینه مسکن، حمل و نقل وغیره به گونه ای که شهر از نظر زیست قابل سکونت و زندگی و از نظر اقتصادی، قابل دوام و از نظر اجتماعی دارای برابری باشد؛ به نحوی که تغییرات تکنولوژیکی و صنعتی شهرها، ملازم و همراه با ایجاد اشتغال، تامین مسکن و حفظ شرایط زیست محیطی مناسب می باشد. بر این اساس پژوهش حاضر با رویکرد توسعه ای – کاربردی و روش تحقیق توصیفی – تحلیلی به بررسی عناصر کالبدی شهرها با تاکید بر مسکن در شهر یزد اقدام نموده است. در این راستا جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای gis، visio، spss و دیگر برنامه های مورد نیاز استفاده گردیده است. که نتایج تحقیق نشان داده است 3/75 درصد خانوارهای شهر یزد مالک عرصه و اعیان و ملکی اعیان بوده اند. محل سکونت اجاره ای روند رو به رشد را نشان می دهد. و بررسی شاخص درصد خانوار مالک مسکن در شهر یزد و مقایسه آن با استان یزد و کل کشور نشان می دهد که این شاخص (28/75) در سال 1375 پایین تر از استان یزد (46/81) و کل کشور (42/76) می باشد. لذا در خصوص توسعه، توسعه پایدر و توسعه پایدار مسکن اگر ما خواستار این هستیم که پایداری مفهومی فراتر از معانی توصیفی داشته باشد. باید تعریف دقیق تری از نقش بازی شده توسط هدف توسعه پایدار در استراتژی ها و فعالیت های مد نظر قرار گیرد.