بررسی روند طراحی و سیر تحول قرارگاه های فرهنگی، اجتماعی در گذر زمان با تاکید بر تعامل اجتماعی جوانان در شهر تهران

معماری به عنوان یک هنر و همچنین ایجاد محیطی کالبدی میتواند یک عرصه جدید درمانی به حساب آید. گسترش بی رویه و بی برنامه توسعه شهرها، شرایط و کیفیات نامناسب شهری ای را منجر شده است که با ایجاد فشارهای روانی در افراد، اثرات سوئی بر سلامت اجتماعی-روانی-جسمی آنها میگذارد. فراغت، از ظهور تمدن ها جزئی جدایی ناپذیر از زندگی انسان ها بوده است که دارای تعاریف متفاوتی است، چه در مشرق زمین و چه در مغرب زمین. در سویی از دنیا جنگ های سوری ای که توسط پادشاهان در میادین شهر برای سرگرمی مردم برپا می کردند، و در گوشه ای از دنیا مثل تبریز، حاکمان، افرادی را برای گفتن لطیفه در کوچه و خیابان که باعث شادی مردم شود، می گماردند. با توجه به اهمیت ایجاد سلامت اجتماعی در جامعه، این پژوهش صورت گرفته است. با گسترش بی رویه شهرها و جمعیت در تهران و همچنین عدم توجه به چگونگی گذران اوقات فراغت قشر پر اهمیت جوان، دچار نوعی سردرگمی شده ایم. این سردرگمی حاصل درک نکردن اهداف جامعه برای آینده است و همچنین فراموش کردن چگونگی شکل گیری شخصیت جوان جامعه است که از جمله مهم ترین سرمایه های ملی هر جامعه به شمار می روند. در این راستا اهداف این پژوهش پرداختن به تعریف این مشکل و ضرورت ها و علل انتخاب این موضوع می باشد که در ادامه طرحی پیشنهادی برای بهبود وضعیت ارائه خواهد شد.