بررسی تطبیقی حریم فضایی بناهای مسکونی در اقلیم معتدل و مرطوب و گرم و خشک ایران با استفاده از مدل تحلیلی bdsr

یکی از ویژگی های مهم در معماری ایرانی – اسلامی ایجاد حریم فضایی و حفظ محرمیت فضاهای داخلی ساختمان از فضای بیرونی بوده است. اما با گذشت زمان و ورود فرهنگ غربی به ایران رفته رفته ویژگی های گذشته خود را مانند ایجاد حریم فضایی را از دست داده و یا کمتر به چنین مواردی توجه شده؛ همین امر دلیلی بر بحران هویت موجود در ساختمان های امروزی و همچنین بروز هویت های چندگانه در معماری امروز ایران می باشد. تحقیقات اخیر در رابطه با پیش بینی حریم فضایی در مسکن سنتی و معاصر و بررسی تفاوت های آن ها نشان می دهد که در دوران معاصر تحولی چشمگیر در حریم فضایی مسکن معاصر به وجود آمده است و همین موضوع باعث شده تا برخی از صاحب نظران، معماری حال حاضر ایران را به بی هویتی تعبیر کنند؛ اما تفاوت حریم فضایی برای بناهای مسکونی در دو شهر از ایران با آب و هوایی مختلف با استفاده از مدل تحلیلی bdsr به طور دقیق مشخص نشده است. هدف از پژوهش حال حاضر بررسی تفاوت های حریم فضایی و همچنین سلسه مراتب دسترسی از فضایی به فضای دیگر در دو بنا با دو اقلیم کاملا متفاوت در کشور ایران می باشد. روش تحقیق این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و تجزیه و تحلیل اطلاعات از نوع کمی با استفاده از مدل تحلیلی bdsr در خانه های سنتی اقلیم معتدل و مرطوب شمال ایران و اقلیم گرم و خشک در نواحی مرکزی فلات ایران خواهد بود. یافته های این پژوهش نشان می دهد که تفاوت در اقلیم و آب و هوای منطقه ای بر روی حریم فضایی و سلسه مراتب و قرارگیری فضاهای بناهای مسکونی تاثیر گذار خواهد بود.