بررسی ارتباط علوم شناختی با معماری و استفاده از آن در طراحی‌ معماری

با توجه به تاثیرات شگرفی که علوم شناختی در حوزه‌های گوناگون در چند دهه اخیر داشته است، زمینه به کارگیری علوم مغز و اعصاب به عنوان یکی از مهم‌ترین زیرشاخه‌های علوم شناختی در حوزه معماری فراهم شده است. محیط بر درک و رفتار انسان تاثیر می‌گذارد و این تاثیرات با استفاده از انتقال داده‌ها از سیستم بینایی به مغز و پردازش اطلاعات در مغز صورت می‌گیرد. بی‌شک دنیای امروز و دیدگاه‌های معماری در سال‌های اخیر دچار تغییرات بسیاری شده‌اند که بخش‌هایی از آن مربوط به پیشرفت آدمی در شناخت علوم اعصاب و رابطه آن با معماری می‌باشد. مبحثی که بخش اعظم آینده تفکرات معماری را در دستان خود خواهد گرفت. امروزه سطح جدیدی از دانش بین رشته‌ای می‌تواند با استفاده از ابزارهای پیشرفته در علم عصب‌شناسی مورد استفاده قرار گیرد تا، فهم اینکه مغز چگونه معماری را درک می‌کند و به محیط واکنش نشان می‌دهد را دریابد. درک پاسخ انسان به فضاهای طراحی ساختمان و نوع تاثیر این فضاها بر احساسات و عواطف آدمی، زبان مشترکی بین معماران، روانشناسان و کاربران فضاهای معماری ایجاد می‌کند که به بهبود بخشیدن سطح کیفی فضاهای معماری منجر خواهد شد. هدف از این نوشتار بیان چگونگی استفاده از علوم شناختی در طراحی معماری‌ می‌باشد. روش مورداستفاده بر حسب هدف، روش تحقیق کاربردی و شیوه مطالعه بر حسب روش و ماهیت، توصیفی – تحلیلی می‌باشد. نتایج نشان می‌دهد که با استفاده از علوم مغز و اعصاب و بررسی اثرات مولفه‌های مورد نظر طراحی معماری به وسیله تجهیزات می‌توان از علوم شناختی در معماری بهره جست.