باغ ایرانی و تعاملات اجتماعی در روانشناسی محیطی

میزان موفقیت فضاهای شهری با میزان استفاده از آن فضا و حضور انسان در آن متناسب است. در واقع معماری و شهرسازی باید به جای جدایی در پی افزایش تعاملات و همبستگی انسان ها باشد. یکی از مهمترین وظایف طراحان ایجاد رابطه متناسب بین معماران و کالبد اطرافشان است که برای رسیدن به این موضوع باید به درک صحیحی از نوع رفتار هر انسان در محیط دست یافت. انسان همواره تعاملی تنگاتنگ با محیط پیرامون خود داشته است و همچنین نقش موثری در شکل دهی به آن ایفا کرده است. انسان بخشی از محیط و طبیعت پیرامونش است و از طریق شناخت هرچه بیشتر انسان و محیط اطرافش می توان پیوند ایجاد شده میان آنها را مستحکم تر کرد. فضاهای عمومی محیط هایی برای تبادل فرهنگی، لذت، تفریح، گذران فراغت، زندگی اجتماعی و تبادل افکار، دیدگاه‌ها، عقاید و نظرات افراد هستند. این فضاها به بهترین وجهی نقش مراکز زندگی روزمره را ایفا می کنند و منعکس کننده بسیاری از همان ویژگی ها در مقیاس کوچکترند. به بیان دیگر فضاهای عمومی فضای زندگی روزمره افراد منطقه هستند. از آنجایی که طبیعت در سلامت روانی موثر است. در این دنیای پر تنش و اضطراب ما نیازمند حضور فضاهای طبیعی در زندگی خود هستیم تا ما را به زندگی آرام و لذتبخش طبیعی بازگردانند. روش تحقیق در این پژوهش مبتنی بر روش تفسیری- تاریخی و گردآوری اطلاعات با استفاده از اسناد و منابع کتابخانه ای می باشد. یافته ها نشان می دهد که انسان در راستای به کمال رساندن روح خود و ایجاد آرامش، آسایش و بستری مناسب برای ارتباط و تعامل در باغ ها با ایجاد تمهیداتی از جمله شناخت و در نظر گرفتن مولفه های تعامل اجتماعی در طراحی باغ ایرانی معاصر سازی شده می‌تواند در راستای افزایش تعاملات اجتماعی بین افراد گام نهد.