بکار گیری انرژی های تجدید پذیر در معماری پایدار

در سالهای اخیر نگرانی ناشی از پایان سوخت های تجدید ناپذیر و آلودگی های زیست محیطی، کشور های مختلف جهان را بر آن واداشته تا به دنبال منابع انرژی جایگزین برای این سوخت ها باشند. منبع انرژی که بتواند پایایی الزم را داشته باشد، جایگزین مناسبی برای سوخت های فسیلی باشد، از لحاظ تکنولوژیکی قابل دستیابی باشد، با استانداردهای زیست محیطی حداکثر تطابق را داشته باشد و در عین حال توان کشورها را در تامین مصرف داخلی برای تولید انرژی الکتریکی، انرژی گرمایی و حمل و نقل تضمین کند، همواره در راستای یکی از مسائل مهمی بوده است که تفکر جمعی کشورهای مختلف را مشغول خود کرده است و در سال های اخیر برنامه و چشم انداز این کشورها را در سطح جهان تحت تاثیر قرار داده است. در سال های اخیر نگرانی ناشی از پایان سوختهای تجدید ناپذیر و آلودگی های زیست محیطی ناشی از آنها، کشورهای مختلف جهان را به تحقیقات بزرگی با هزینه های باال در زمینه انرژی های تجدیدپذیر واداشته است. به همین منظور این مقاله مطالعه ای است در بکارگیری انرژیهای نو)تجدیدپذیر(: انرژی خورشیدی، انرژی باد، در طراحی معماری پایدار به منظور بهینه سازی مصرف انرژی های نو که در ابتدا جنبه های علمی موضوع مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد.