بهبود عملکرد و اثر مهارکتنری در پاسخ و پایداری یک عرشه شناور دریایی بزرگ نسبت به سکوی نیمه مستغرق

پایداری سکو به خصوص برای کاربردهای نظامی که لازم است یک عرشه بزرگ در وسط دریا داشته باشیم، مهمترین ویژگی آن است. با توجه به اینکه طیف امواج و محدوده انرژی طیف متفاوت است و بهترین عملکرد سکو باید با این وضعیت مشخص شود و پارامترهای طراحی باید متناسب با شرایط محیطی منطقه باشند. بهبود عملکرد سکوی شناور با توجه به طیف امواج مشخص و افزایش پایداری سکو نسبت به سکوی نیمه مستغرق از اهداف ای تحقیق است. از آنجایکه استفاده از بویه در سکوها برای اعماق زیاد دریا می تواند موجب کاهش وزن و شعاع مهارگردد پاسخ دینامیکی سکوی شناور مبتنی بر بویه‌ها تحت تاثیر نیروهای باد و امواج در حوزه فرکانس و حوزه زمان به مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاکی از این است که با انتقال بخشی از بویانسی سکو به بویه‌ها می توان گشتاور پیچ و نیروی هیو و سرج که امواج به سکو وارد می کنند را کاهش میابد. طرح جدید سکوی شناور با توجه به اینکه بخش بزرگی از حجم ستون‌ها حذف و به بویه‌ها منتقل شده می تواند عملکرد بهتری نسبت به سکوی نیمه مستغرق داشته باشد. همچنین پایداری سکوی شناور جدید در بخش غالبی از محدوده طیف امواج بهتر از سکوی نیمه مستغرق است. همچنین بهبود عملکرد پاسخ سکو در صورت افزایش کشیدگی کابلهای مهار و در عوض افزایش تنشهای وارده بر کابل می باشد. با افزایش اندازه بویه می تواند باعث افزایش حرکات سکوی شناور شده و در عوض باعث کاهش تنشهای وارده بر کابل شود.