بررسی اسکان موقت بازماندگاه زلزله و ارائه طرح پیشنهادی قابل حمل و متناسب با اقلیم ایران

از دیرباز بلایای طبیعی باعث آواره شدن تعداد زیادی از افراد بشر شده، که شمار زیادی از آنها مربوط به وقوع زلزله است. کشور ما، یکی از پنج کشور زلزله خیز دنیاست. طراحی و برنامه ریزی مسکن موقت مناسب از نیازهای اولیة در زمان بحران است تا با ایجاد سرپناه مناسب باعث بهبود وضعیت روحی روانی و معیشتی بازماندگان شود. نتایج تحقیقات نشان داده، که آسیب دیدگان از ویژگی های کالبدی و اجتماعی مسکن موقت مانند: امنیت، حفظ کرامت انسانی و حریم شخصی، ادراک محیطی، بهداشت ، فرم، معماری و طراحی رضایت کمی دارند. طبق بیانیه امور پناهندگان سازمان ملل متحد، طرح یک سرپناه مناسب که منطبق با نیازهای مردم آسیب دیده باشد، هنوز ارائه نگردیده است. مهمترین هدف پژوهش ارائه الگوی مناسب جهت اسکان موقت آسیب دیدگان ناشی از حوادث طبیعی به منظور تامین نیازهای اولیه آنان پس از وقوع حادثه متناسب با شرایط اقلیمی و فرهنگی کشور ایران می باشد که پس از مرحله اسکان اضطراری شروع خواهد شد. این تحقیق با روش توصیفی-تحلیلی منابع کتابخانه ای و گزارش های موجود در خصوص اسکان موقت و مدیریت بحران انجام پذیرفته است. در این مقاله ضمن تشریح مفهوم مدیریت بحران، ابعاد و فرآیندهای عملیاتی آن، به مفهوم اسکان موقت نیز اشاره کرده، سپس نقاط قوت و ضعف سازندهای اسکان موقت در ایران و کشورهای دیگر، در روند بازسازی پس از سانحه مورد بررسی قرار گرفته است و در انتها ایده هایی برای بهبود اسکان موقت سازگار با شرایط ایران ارائه شده است.