مناسب سازی محیط های اجتماعی به جهت ایجاد حس تعلق به مکان برای کودکان معلول

ایجاد ارتباط کودکان دارای معلولیت پس از خانه با والدین در اجتماع باید برقرار گردد از همین رو حضور چنین کودکانی در جامعه ملزم به رعایت نکات و توجه به جزییاتی است تا بتوان حس تعلق به مکان را در این کودکان افزایش داد به گونه ای که برای حضور در محیط های بیرون از خانه و خانواده کودک با میل حضور یابد در غیر این صورت کودک دچار مشکلات عدیده ای از جمله مشکلات عاطفی ، روحی ، افسردگی ، پرخاشگری و رفتار های گاهآ آزار دهنده هم برای خود و هم دیگران می شود .در صورت عدم حضور این دسته از کودکان دارای معلولیت در جامعه و عدم برقرای ارتباط با دیگران از جمله افراد سالم یا هم نوع خود با بحرانی جدی یعنی (بحران ارزشی) روبرو می شوند .پس با استفاده از معماری ایجاد فضای هرچه با کفیت تر مطابق با خواست و مطالبات جسمی و روحی این دسته از کودکان به جهت ایجاد حس بهتر برای کودک در برخورد با آن فضا و ماندگاری و ایجاد رابطه بین یکدیگر می تواند سهم به سزایی در بهبود سلامت ایشان داشته باشد .