تحلیل و ارزیابی تاثیر سیاست حبس زدایی بر قوانین حاکم بر مهریه

مهریه در عقد نکاح دائم یکی از آثار مالی عقد بوده و به نشانه محبت از جانب زوج به زوجه اعطا می شود. با تغییر جایگاه زنان در عرصه اجتماع، مهریه از مسیر اصلی خود منحرف شده و افزایش یافته است. فزونی مهریه به قدری بوده که اغلب حالت نامتعارف داشته و شوهر از پرداخت آن ناتوان بوده است. چنین شرایطی موجب ازدیاد آمار دعاوی دادگاه های خانواده شده و بر اثر آن آمار زندانیان مربوط به آن افزایش یافته است. سازمان ثبت برای کاهش آمار زندانیان، مهریه را به صورت عندالامطالبه و یا عندالاستطاعه به صورت شرط ضمن عقد در قباله نکاح پیش بینی نمود. عندالاستطاعه نمودن مهریه در عمل نتوانست این هدف را تامین نماید. در نتیجه رای وحدت رویه ای صادر شد که براساس آن زوج می توانست قبل از حبس، حکم اعسار گرفته و زندانی نشود. در ادامه نیز قانونگذار اقدام به وضع قانون حمایت خانواده در سال 1392 و سپس قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی در سال 1394 نمود. با وضع این قوانین وجود چنین شرطی نمی تواند تامین کننده هدف اولیه واضعین آن باشد. زیرا در مهریه بیش تر از 110سکه ملاک ملائت زوج است و تا ملائت ثابت نشود، حکم حبس صادر نخواهدشد.