طرح مسئله پیرامون مقوله «ظرفیت تمدنی انقلاب اسلامی» در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

نوشتار حاضر تلاشی در راستای مساله آفرینی در خصوص ظرفیت تمدنی انقلاب اسلامی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران می باشد و با توجه به این دغدغه تلاش می شود تا زوایای مختلف این مسئله به صورت پرسشواره هایی مطرح شوند. مفروض مقاله به این قرار است که در اصول قانون اساسی با توجه به اینکه به تمدن سازی به صورت مستقیم اشاره نشده است، ولی رویکرد و رسالت تمدن سازی انقلاب اسلامی از اصول مختلف قانون اساسی قابل استنباط است ولی توجه به این مسئله در قانون اساسی، بسیار اندک است و همین مسئله تبیین و پرداختن به آن را مهم می سازد ولی بررسی مطالعات نظری در باب تمدن و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نشان می دهد که خلاءهای زیادی در این خصوص وجود دارد و مشارکت مجامع علمی برای پرداختن به این موضوع نیز امری لازم خواهد بود. یافته های مقاله نشان می دهند که وجوه مختلف تمدن در قانون اساسی مطرح شده است که در این خصوص باید اشاره شود ابعاد تمدنی (اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، دفاعی و علمی)، غایت تمدنی(حیات طیبه و استقرار نظام عادلانه) و مبانی تمدنی (انسان شناسی، هستی شناسی و جامعه شناسی) در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران قابل تبیین، تحلیل، تفسیر و استنتاج هستند.