تحول مفهوم و کارکرد دولت؛ جهانی شدن و حکومت جهانی اسلام

با ورود به قرن بیست و یکم، نظام عمومی دولت های ملی به مرور دچار تحول شده و اقتدارات انحصاری خود را به نفع نظم های منطقه ای و جهانیِ در حال ایجاد و ارزش های خارج از کنترل انحصاری دولت واگذار می کنند. دولت – ملت با شاخص های قرن هفدهم هم اکنون در عناصر خود به نسبت های متفاوت دستخوش تغییراتی از حیث یکتایی شده است. این تغییرات دولت ها را از تصمیم گیران خودبسنده داخلی و تابعان یکتای نظام بین الملل به تابعانی از حقوق بین الملل در کنار سایر کنشگران بین المللی تبدیل کرده است. این تابعیت ناشی از متغیرهایی است که گاه تمامیت یک دولت – ملت را مورد بازنگری قرار داده و وی را در اعمال نظم مورد نظرش با سوالات و محدودیت هایی علی الخصوص بایسته های حقوق بشری و صلح عمومی مواجه کرده اند. این تحولات در ساخت دولت بر اساس پروسه یا پروژه ای که از آن به «جهانی شدن» نام برده می شود قابل تحلیل و مطالعه است. با این وجود این پروسه و با تلاش برخی کنشگران پروژه بر مبنای نظریاتی که جریان جهانی شدن و منطقه گرایی و ارتباط آن را با ساخت دولت تحلیل و توضیح داده و همچنین اقدام به ساماندهی می کنند خود یک فرآیند است که قواعد و ارزش های موجود را بنحو قابل توجهی هدف قرار می دهد. در این مقاله نگارندگان با تحلیل حقوقی به این سوال پاسخ خواهند داد که «در فرآیند جهانی شدن، چه الزامات ساختی بر دولت تحمیل شده و چگونه می توان با شناسایی چالشهای موجود، از فرصتهای موجود بهره برد؟». نظریات نشان دهنده ناگریز بودن جهانی شدن و لزوم برنامه ریزی و امت سازی حکومت های اسلامی است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی – تحلیلی است.