توصیف یک رویکرد تکامل فازی در سیستم های مولفه گرا به منظور بررسی توسط مدل ایزو 9126 از نظر قابلیت اطمینان و بهبود مولفه های توابع عضویت با استفاده از الگوریتم ژنتیک

توسعه نرم افزار های مبتنی بر مولفه یکی از رویکردهای رایج توسعه نرم افزار محسوب می شود. مدل ایزو 9126 مدلی کیفی و کاربردی به منظور بررسی خصوصیات کیفی نرم افزار است که در رقابت پذیری و بهبود خصوصیات تجاری نرم افزار حائز اهمیت است. از این رو استفاده از این مدل با کمترین تغییرات در سیستم های مولفه گرا هدف بسیاری از پژوهش ها بوده است. از طرفی قابلیت اطمینان نرم افزار از جایگاه ویژه ای در کیفیت نرم افزار برخوردار است. در این پژوهش ابتدا مروری بر سیستم‌های مولفه گرا ، اجزا و تعاریف آنها و نحوه بهینه سازی آنها ارائه شد. سپس با استفاده از مدل ایزو 9126 و منطق فازی، قابلیت اطمینان نرم افزار مبتنی بر سیستم‌های مولفه گرا مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت از الگوریتم ژنتیک نیز به منظور بهبود مولفه‌های توابع عضویت استفاده شد. به منظور انجام این پژوهش از نرم افزار matlab استفاده شد. سیستم فازی مورد استفاده دارای خطای 0.069161 می‌باشد که روش پیشنهادی این پژوهش با استفاده الگوریتم ژنتیک توانست مقدار خطای نهایی را به محدوده 0.04857 برساند. بدین ترتیب این رویکرد توانست محاسبه قابلیت اطمینان را نسبت به روش فازی اولیه بهبود دهد.